Zeg nooit nee voor iemand anders.

mensen verrassen

Mensen blijven je verrassen

Op het moment dat ik dit schrijf, ben ik bezig voor een organisatie een aantal functies in te vullen. Onlangs kwam één van mijn collega’s binnen om verslag te doen van de ontwikkelingen in de procedures.

Hij had een lijstje van kandidaten. Bij de naam bovenaan de lijst stond een uitroepteken en hij zei:’Weet je, ik dacht eraan om Fred Pieters voor deze functie te vragen, maar we hebben geen schijn van kans dat hij ja zegt. En dat is echt jammer. Hij zou er perfect voor zijn’.

 

Vreemde neiging

Dit is een vreemde neiging die ik zelfs bij de scherpzinnigste en betrouwbaarste leiders zie. Wanneer ze op zoek zijn naar een bekwaam manager of bestuurslid, hebben ze vaak iemand vanuit hun netwerk in gedachten. De ideale kandidaat voor de functie. Ze gaan dan achter iedereen aan, behalve die ene persoon. Bijna altijd is ‘de allerbeste’ een prima persoon die al ergens anders druk bezig is. ‘Die ene’ zal misschien genoegen moeten nemen met een lager salaris als hij bij ons wil komen. ‘Die ene’, zoals in dit geval, moet misschien vanuit het rustige Noorden naar de Randstad verhuizen….. en dat doet hij vast niet, zegt mijn collega, om alleen maar in ons team te komen’. En hij is trouwens toch te duur voor ons merkt hij nog op. Hij streept de naam door.

Om deze en vele andere redenen schrappen we zo iemand van ons lijstje. Als we beseffen, dat we de eerste keus niet kunnen krijgen, stellen we onze eisen bij en beginnen na te denken over mensen waarvan we verwachten dat die wel zullen willen komen. Oké, ze hebben niet die kwaliteiten en kundigheid van onze nummer één, maar ze zullen in ieder geval beschikbaar zijn!

 

Opdracht gegeven

Ik heb mijn collega verzocht, nee zelfs de opdracht gegeven, zijn contact, die ideale kandidaat toch te bellen en wat bleek: Hij doet het! Hij komt een van de key-functies waarmee we bezig zijn, vervullen. Hij bleek namelijk al langere tijd te overwegen te willen verhuizen. Zijn vrouw heeft het absoluut niet naar haar zin in het rustige Noorden en zou best graag terug willen naar de Randstad of in elk geval in de buurt daarvan. Heel haar en ook zijn familie woont daar en ze zouden daar toch graag weer dichterbij willen zitten. Dat hij wat minder gaat verdienen, deert hem niet. Ze kunnen dat wel hebben.

Wat doen we dus in het bovenstaande voorbeeld? Juist, we zijn geneigd voor iemand anders te denken en baseren onze acties op aannames en stellen onze eisen al naar beneden bij, zonder de ander zelfs maar geraadpleegd te hebben. We doen ons zelf en die ander hiermee tekort, want mensen blijven je verrassen, een uitdrukking die ik al ontelbare malen heb gebruikt, gewoon omdat het zo is en omdat er zoveel aanleidingen zijn om die uitdrukking elke keer weer opnieuw te gebruiken.

Je weet niet wat die ander denkt. Je kent al zijn omstandigheden niet. Je kan niet in zijn hoofd kijken. Geef hem de kans om zelf nee te zeggen en ……. misschien zegt hij wel ja of laat hij de deur op een kier staan of misschien nu nog niet, maar wel later. Je weet het niet. En dat gebeurde dus in het bovengenoemde, waar gebeurde, voorbeeld.

Het voor iemand anders denken, komt behalve bij situaties zoals boven beschreven, veel vaker voor. Het is gebaseerd op aannames, die we makkelijk doen, we denken het wel te weten, maar toetsen het niet.

 

Daar hebben we de mensen niet voor

verrassingDat gebeurt bij sollicitatie procedures, maar ook bij voorbeeld bij moeilijke opdrachten die in organisaties uitgevoerd moeten worden. Er wordt daarbij vaak gedacht, daar hebben wij de mensen niet voor. Laten we het maar uitbesteden aan derden, die daarin gespecialiseerd zijn. We nemen de veilige (maar wel duurdere) weg Ook hierbij wordt dus voor anderen gedacht, voor je eigen mensen zelfs. Ook hierbij geldt: overleg eerst eens met hen, leg ze de situatie voor. Toets het. Geef ze de kans om zelf nee te zeggen, maar … ook hierbij geldt dat ze je mogelijk zullen verrassen en met ideeën komen die jij niet had verwacht, zodat je de opdracht toch met eigen mensen uit kunt voeren. Dus ook in zo’n geval: Mensen blijven je verrassen.

Bovendien, als je zaken met je mensen afstemt, in plaats van over hun hoofden heen te beslissen (vaak met de beste bedoelingen), voelen ze zich serieus genomen en zullen ze hun beste beentje voorzetten. Dat werkt motiverend, niet alleen voor de uitvoering van het betreffende project of opdracht, maar ook voor de langere termijn.

 

Mensen kunnen meer

Mensen kunnen vaak niet alleen meer dan dat jij denkt, maar ook dan ze zelf denken. Ze zijn vaak hun eigen beperking en als ze uitgedaagd worden, de kans krijgen, overstijgen ze vaak zichzelf.

Bovengenoemde voorbeelden zijn geen uitzonderingen, ze komen echt veel voor.

Toetsen op mogelijkheden of oplossingen bij mensen, binnen of buiten je eigen organisatie levert altijd wat op, al was het maar informatie. Het kost niets, maar zoals in bovengenoemde voorbeelden, levert het vaak verrassingen. Het opent onverwachte perspectieven, doorbraken zelfs.

Dus denk niet voor een ander, maar geef hem of haar de kans je te verrassen, want echt:

mensen blijven je verrassen, soms negatief, maar vaak ook positief, vaker dan je denkt.

Origineel artikel uit 2016